Mijn passie voor fotografie is niet iets wat al van jongs af aan in mij zat. Na mijn middelbare studies besloot ik om mij te focussen op het academische en rondde ik mijn studies als kinesist succesvol af.
Mijn passie voor fotografie kwam later, op een moment in mijn leven waarin veel veranderde. Tijdens mijn zwangerschap en de geboorte van mijn zoontje bevond ik me in een moeilijke periode en nadien volgde een fase van zoeken, loslaten en opnieuw beginnen. In die stilte ontdekte ik iets wat ik lang had weggestopt: mijn creatieve kant.
Zo vond ik de fotografie of misschien vond zij mij.
Wat begon als een manier om mijn eigen verhaal tastbaar te maken, groeide uit tot een diepe liefde voor het vastleggen van andermans verhalen. Ik weet intussen hoe waardevol het is om beelden te hebben van de mensen die je lief zijn, van wie je bent, van momenten die er écht toe doen.
Vandaag fotografeer ik met dat besef in mijn hart: warm, oprecht en met oog voor echtheid. Omdat ieder verhaal het waard is om herinnerd te worden.